Zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie i w wieku młodzieńczym
Tiki
Głównym objawem tego zaburzenia jest dowolny rodzaj tików. Tik jest mimowolnym, raptownym, powtarzającym się, nierytmicznym ruchem (obejmującym najczęściej ograniczone grupy mięśni) lub wyrzucaniem z siebie dźwięków lub wyrazów, które nie służą żadnemu widocznemu celowi. Tiki są przeżywane jako coś, czemu nie można się oprzeć, ale zazwyczaj chory może się powstrzymać w pewnym stopniu i raczej na krótko. Tiki nasilają się w okresie stresu, a znikają podczas snu. Do częstych prostych tików ruchowych zaliczamy: mruganie oczami, ruchy szyi, wzruszanie ramionami i grymasy twarzy. Do pospolitych prostych tików głosowych zaliczamy: pochrząkiwanie, szczekający kaszel, pociąganie nosem i syczenie. Do złożonych tików ruchowych należą między innymi: uderzanie się, skakanie i podskakiwanie, a do głosowych – powtarzanie określonych słów, a czasem używanie społecznie nieakceptowanych, często obscenicznych słów (koprolalia), jak również powtarzanie własnych dźwięków lub słów (palilalia).
Tiki przemijające
Odpowiadają ogólnym kryteriom tików, ale nie utrzymują się dłużej niż 12 miesięcy. Przyjmują zwykle postać mrugania oczami, grymasów twarzy lub potrząsania głową.
Przewlekłe tiki ruchowe lub głosowe
Spełniają ogólne kryteria tików typu ruchowego lub głosowego (ale nie jednocześnie), mogą być proste, lecz częściej są złożone oraz utrzymują się dłużej niż rok.
Zespół tików głosowych i ruchowych [Gilles’a de la Tourette]
Charakteryzuje się współistnieniem licznych tików ruchowych z jednym lub kilkoma tikami głosowymi, które nie muszą występować jednoczasowo. Zaburzenie ulega zwykle zaostrzeniu w wieku młodzieńczym i ma tendencję do utrzymywania się w życiu dorosłym. Tiki głosowe cechują się eksplozywnym powtarzaniem takich objawów jak pochrząkiwanie, mruczenie, a czasem wypowiadanie obscenicznych słów lub zdań. Niekiedy towarzyszy im echopraksja gestów, które mogą mieć również obsceniczny charakter (kopropraksja).